11 جزیره‌ی دورافتاده‌ی جهان

1. جزیره‌ی ایستر، شیلی

وقتی نزدیک‌ترین همسایه‌ی شما تقریبا به اندازه‌ی جزایر پیت‌کرن از شما فاصله داشته باشد، تازه متوجه می‌شوید که از خانه دور شده‌اید. جزیره دور افتاده ایستر ریشه‌ی پلی‌نزی دارد و حدودا در اقیانوس آرام و 3500 کیلومتری غرب آمریکای جنوبی واقع شده است، با این حال این جزیره از سال 1888 متعلق به شیلی است. در آن زمان جامعه‌ای سنتی به نام راپا نویی وجود داشت که در نهایت به خاطر جنگل زدایی، برده‌داری و بیماری‌هایی که به دلیل حضور خارجی‌ها شیوع پیدا کردند، از بین رفت. به همین دلیل افراد کمی در مورد جالب‌ترین جاذبه‌ی این جزیره اطلاع دارند: موآی اسرارآمیز.
هیچ‌کس به درستی نمی‌داند چرا راپا نویی‎ها بیش از 800 سر سنگی بزرگ را  که وزنشان به 86000 کیلوگرم می‌رسد را ساخته‌اند. نظریه‌های فراوانی در این مورد وجود دارد، بعضی‌ها می‌گویند این کار بیگانگان است. در هر صورت، این مجسمه‌ها از بزرگ‌ترین شگفتی‌های جهان هستند.
بخش اعظم این جزیره دور افتاده یک پارک ملی است. می‌توانید مسیرهایی را دنبال کنید که شما را به آتشفشان خاموش رانو کاو می‎رسانند و در آن‌جا می‌توانید داخل دهانه‌ی بزرگ این تالاب که پر از لکه‌های نیشکر است، نگاه کنید. همچنین می‌توانید از کوه ترواکا که 507 متر ارتفاع دارد و مرتفع‌ترین بخش جزیره است، بالا بروید. می‌توانید در اطراف دهانه‌ی سرسبز کوه رانو راراکو، جایی که بیش‎تر مجسمه‌ها ساخته شده و هنوز هم در همان‎جا وجود دارند، پرسه بزنید. در نهایت می‌توانید از مناطق دیدنی و شگفت انگیز موآی مانند Ahu Tongariki بازدید کنید، در این‌جا 15 سر بزرگ از بالای یک سکوی تشریفاتی به شما خیره می‌شوند.
چطور به ایستر سفر کنیم: خطوط هوایی LATAM هفته‌ای شش باز از سانتیاگو، پایتخت شیلی، به جزیره‌ی ایستر پرواز دارد. زمان پرواز حدود 5.5 ساعت است.

2. جزیره‌ی کوکوس، کاستاریکا

دانستن این‌که جزیره دور افتاده کوکوس در گذشته دژی برای دزدان دریایی سابق محسوب می‌شده، اطرافش با آب‌های پر از کوسه محاصره شده و شایعاتی درباره‌ی طلاهای مدفون درآن وجود دارد، مانند این است که یک بچه جادوگر 8 ساله آن را احضار کرده باشد. امروزه غواصان به این جزیره‌ی غیرعادی کاستاریکا که در فاصله‌ی 550 کیلومتری از اقیانوس آرام واقع شده، علاقه‌ی بیش‌تری دارند. تنها راه بازدید از این جزیره سفر با قایق‌های تفریحی است و امکان اقامت شبانه‌روزی در این مکان وجود ندارد.
با توجه به مشخصات کمی که در یونسکو در مورد این مکان وجود دارد، جزیره دور افتاده کوکوس محل زندگی تعدادی محیط ‌بان است. دسترسی به این منطقه محدود است پس اگر قصد دارید در این جزیره به گشت و گذار بپردازید، باید یک راهنما همراه داشته باشید، زیرا تعداد جویندگان گنج خیلی زیاد شده است. تعداد کمی از مسیرهای این جزیره از میان تپه‎ها عبور می‌کنند، جایی که می‌توانید جنگل‌های بارانی که صدای سوت سهره‌های بومی، فاخته‌ها و گونه‌های دیگر از پرندگان در آن‌ها به گوش می‌رسد و بعضی از 200 آبشار داخل گوگوس را ببینید.
با این حال، گنج واقعی در زیر امواج پیدا می‌شود. در این‌جا دریاها در حال شکل گیری هستند؛ ممکن است بتوانید اجتماعات بزرگی از کوسه‌های سر چکشی، کوسه‌ی باله سفید مرجانی، سفره‌ماهی‌های دیو مهربان، دسته‌های دلفین‌ها، کوسه نهنگ‌ها، نهنگ قاتل و نهنگ گوژپشت را مشاهده کنید. برای این‌که خاطره‌ای فراموش نشدنی داشته باشید، باید سفری را انتخاب کنید که شامل غواصی در زیر آب برای تماشای منظره‌ی گسترده‌ی جهان زیر آب است.
چطور به کوکوس سفر کنیم: شرکت‌های مسافرتی وجود دارند که تورهایی همراه با قایق تفریحی به این جزیره ارائه می‌دهند. سفر از سن خوزه 2 ساعت طول می‌کشد و سفر با قایق هم حدود 36 ساعت.

3. جزیره‎ی یان ماین، نروژ

جزیره دور افتاده یان ماین در میان گرینلند و نروژ شناور است و معمولا یخ‌های جذاب سولبارد در شرق و یخ‌های انفجاری ایسلند در جنوب از کنار آن عبور می‌کنند. البته رسیدن به این جزیره خیلی هم آسان نیست. هیچ فرودگاه تجاری در این جزیره وجود ندارد و تنها تعداد محدودی تور دریایی موجود است که می‌توانید از طریق آن از سواحل این جزیره بازدید کنید، هرچند بعد از این‌که در سال  2010 یان ماین به عنوان یک اندوخته‌ی طبیعی شناخته شد، دسترسی این تورها هم محدود شد.
جذاب‌ترین دیدنی یان ماین آتشفشان 2.227 متری Mt Beerenberg است که شمالی‌ترین آتشفشان فعال جهان محسوب می‌شود و با یخچال‌های طبیعی پوشیده شده است. می‌توانید در ایستگاه هواشناسی، جایی که تحقیقات مهمی در مورد قطب شمال انجام می‌شود، یا در Kvalrossbutka توقف کنید و در جایی که زنگ زدگی‌ها با خزه و صخره‌ها ترکیب شده‌اند، به دنبال نهنگ هلندی قرن هفدهم بگردید. حیات وحش این منطقه هم بسیار گسترده است، از طوطی‌های دریایی اطلس گرفته تا نهنگ‌های بزرگ‌باله‌ای کوچک و نهنگ‌های قاتل. جزیره دور افتاده یان ماین یک منطقه‌ی یخ‌زده‎ی زیبا است.
چطور به یان ماین برویم: معمولا از اسکاتلند، نروژ یا ایسلند سفرهایی دریایی به مقصد یان ماین صورت می‌گیرد، در مسیر رسیدن به یان ماین معمولا در Fair Isle اسکاتلند و سولبارد نروژ هم توقف می‌کنند. این سفر حدودا ده روز طول می‌کشد.

4. جزیره‌ی ورانگل، روسیه

بازدید از جزیره دور افتاده ورانگل روسیه که در فهرست یونسکو هم ثبت شده است، نیازمند یک برنامه ریزی دقیق است. هر سال فقط یک فرصت کوچک برای سفر به این جزیره وجود دارد، در این زمان کشتی‌ها می‌توانند به این منطقه که در 500 کیلومتری شمال دایره‎ی قطب شمال و در دریای یخ‌زده‌ی چوکچی قرار دارد، بروند.به خاطر این‌که مردم چوکچی 50 سال پیش در این جزیره مستقرشده‎اند، امروزه افراد کمی به خودشان زحمت سفر به این منطقه را می‌دهند، افرادی مانند محققان و کشتی‌رانان سخت‌کوش. با این حال، چیزی که در نهایت به آن می‎رسید، ارزش این همه زحمت را دارد.
فقط در اواخر تابستان می‌توانید به صورت امن از این یخ‌ها عبور کنید. در این زمان از طریق برج فلکی می‌توانید ساحل این جزیره را پیدا کنید و وارد حیات وحش این سرزمین عجایب شوید. حدود 500 خرس قطبی در این جلگه‌ی متنوع پرسه می‎زنند، همچنین گوزن‌ها، گاوهای مشک، پرنده‌های دریایی و روباه‎های قطب شمال هم در این محل یافت می‌شوند.
آخرین ردپای ماموت پشمالو که متعلق به 2000 سال قبل از میلاد است در این جزیره دور افتاده وجود دارد. امروزه گرازهای بومی و گرازهای دریایی آرام هم در این منطقه یافت می‌شوند. این جزیره گسترده‌ترین جمعیت حیات وحش جهان را در خود جا داده است، گاهی حدود 100 هزار نفر از این موجودات در ساحل جمع می‌شوند. با توجه به حیات وحش دست نخورده‌ی ورانگل، می‌توان این جزیره را آخر دنیا در نظر گرفت.
چطور به جزیره‌ی ورانگل برویم: کشتی یخ شکن Spirit of Enderby معمولا در ماه آگوست از آنادیر در روسیه به سمت جزیره‌ی ورانگل حرکت می‌کند. این سفر حدود 15 روز طول می‌کشد.

5. جزایر پریبیلوف، آلاسکا، آمریکا

مجمع الجزایر پریبیلوف از چهار توندرای وحشی، پر از سنگ و صخره و بدون درخت تشکیل شده است که در داخل دریای برینگ و 320 کیلومتری ساحل آلاسکا قرار دارد. شاید این توصیفات ناامیدکننده به نظر برسند، ولی پریبیلوف دارای حیات وحش و تاریخچه‌ای جذاب است.
زمانی که روس‌ها در اواخر قرن هجدهم وارد این پریبیلوف شدند، این جزایر خالی از سکنه بودند، روس‌ها مردم آمریکایی بومی آلیوت را به اجبار به این جزیره بردند و آن‌ها را مجبور کردند فک‌های خزپوش را شکار کنند. امروزه دو جزیره‌ی اصلی سنت پائول و سنت جورج، محل زندگی بزرگ‌ترین جامعه‌ی اسکیموها هستند. معمولا گردشگران در جزیره‌ی بزرگ‌تر سنت پائول که جمعیت رو به رشد 450 نفره دارد، مستقر می‌شوند. کلیسای روسی و کاملا مجهز ارتدکس هم نشانه‌ای از گذشته‌ی آشفته‌ی این جزایر است.

بهترین بخش جزایر پریبیلوف، حیات وحش آن است. بیش از 2.5 میلیون پرنده‌ی دریایی مانند طوطی دریایی، سینه سفید نوک قلمی، ماهی گیر کوچک و مرغ‌های باران بدبو در صخره‌ها لانه ساخته‌اند، که در صورت شنیدن یک صدای ناهنجار، همه در آشوبی دسته جمعی در کنار هم جمع می‌شوند. در همین حال، در تابستان حدود یک میلیون فک‌های خزپوش شمالی، یعنی حدود 70 درصد از جمعیت آن‌ها در جهان، همراه با شیرهای دریایی اشتلر، گرازهای دریایی و سمورهای دریایی روی شن‌های سیاه ساحل جمع می‌شوند. برای رسیدن به چنین مکان‌هایی باید از جاده‌های صعب العبور و مسیرهای دشوار عبور کنید.
چطور به بریبیلوف سفر کنیم: خطوط هوایی PenAir پروازهایی را از آنچورینگ به سنت پائول و سنت جورج ترتیب می‌دهد. این پروازها حدود 3.5 ساعت طول می‎کشند.

6. جزیر‌ه‌ی لرد هوو، استرالیا

هر بار فقط 400 گردشگر اجازه دارند از جزیره‌ی کوچک لرد هوو بازدید کنند. این جزیره دور افتاده در 600 کیلومتری ساحل شرقی استرالیا و طول آن 10 کیلومتر و عرضش 300 متر است. همین اندازه‌ی کوچک باعث می‌شود قله‌های پوشیده از جنگل‌های بارانی، تالاب‌های چشمک زن و صخره‌های مرجانی خیره کننده‌ی آن که جنوبی‌ترین صخره‌های مرجانی جهان هستند، ارزشمندتر به نظر برسند. جمعیت این جزیره حدود 350 نفر است. نیاز به گفتن نیست که سرعت در این جزیره معنایی ندارد و شما باید با راه رفتن و شنا کردن به محل‌های مورد نظر خود بروید.
حدود سه چهارم لرد هوو به شکل یک پارک حفاظت شده است. از بهترین کارهایی که می‌توان در این جزیره انجام داد، بالا رفتن از کوه 875 متری مانت گوِر برای دیدن منظره‌ای بهتر و بازدید از مالابار هیل است. در مالابار هیل می‌توانید صخره‌هایی را ببینید که بزرگ‌ترین محل لانه سازی مرغ‌های گرمسیری دم قرمز محسوب می‌شوند.
لرد هوو شامل یک پارک دریایی محافظت شده است، صخره‌هایی بکر در امتداد ساحل غربی جزیره قرار دارند که با جریان‌های هوای گرم شرق استرالیا تقویت می‌شوند. بیش از 500 گونه ماهی و 90 نوع مرجان دریایی در آب‌های شفاف و آرام این جزیره می‌توان یافت، همین هم باعث می‌شود غواصی در این مکان کاری لذت بخش و چشم نواز باشد.
چطور به جزیره‌ی لرد هوو برویم: خطوط هوایی Qantas هر سال پروازهایی را از سیدنی (تقریبا هر روز) و بریزبن (آخر هفته‌ها) به لرد هوو ترتیب می‌دهد. زمان پرواز از سیدنی حدود 2 ساعت است.

7. تریستان داکونا، انگلستان

زندگی در دورافتاده‌ترین مجمع الجزایر جهان خیلی سریع پیش نمی‎رود. اما در اینجا شادی تریستان داکونا نهفته است، جایی که تنها راه رسیدن به آن از طریق سفری شش روزه با یک کشتی به نام آلباتروس است که معمولا به سفرهای 2800 کیلومتری می‌رود، این سفر از از کیپ تاون شروع می‎شود. البته می‌توانید در یک سفر دریایی طولانی‌تر، بازدید از تریستان داکونا را هم در برنامه‌ی خود قرار دهید. حتی رسیدن به این سرزمین دورافتاده یا «ادینبورگ دریاهای جنوب» که جزو خاک انگلستان است هم یک موفقیت محسوب می‌شود.
تریستان کوچک است و فقط 254 نفر در این جزیره زندگی می‌کنند، ولی در اینجا دیدنی‌های زیادی وجود دارد. برای مثال می‌توانید از آتشفشان فعال و 2062 متری Queen Mary’s Peak دیدن کنید یا نگاهی به دریاچه‌ی قلبی شکل درون دهانه‌ی کوه بیندازید. همچنین می‌توانید از زادگاه پنگوئن‌های صخره‌پَر جنوبی بازدید کنید، بهترین زمان برای این کار ماه ژانویه است. یا اگر مایل هستید می‌توانید وارد موزه‌ی Thatched، همراه با یک راهنما به پیاده‌روی بروید و یا حتی گلف بازی کنید.
جزایر دورافتاده‌ی سنت هلنا و Ascension قلمرو جنوبی انگلستان را در اقیانوس اطلس کامل می‌کنند. اولی محل تبعید ناپلئون بوده است، درحالی‌که جزیره‌ی Ascension در ماه‌های دسامبر و جولای، پر از دودخان و لاک‌پشت‌های سبز دریایی خواهد شد. در نزدیکی جزیره‌ی تریستان، جزیره‌ی Gough واقع شده که در یونسکو هم ثبت شده است و خانه‌ی بیش از 8 میلیون پرنده از حداقل 23 گونه‌ی مختلف است.
چطور به تریستان سفر کنیم: برای بازدید از تریستان به مجوز شواری جزیره نیاز دارید، که صدور آن حدود 40 روز طول می‌کشد. کمپانی‎های MFV Edinburgh, MVF Geosearcher, MV Baltic Trader  و SA Agulhas II، سفرهایی را از کیپ تاون به تریستان ترتیب می‎دهند. حتما باید از قبل بلیط رزرو کنید.

8. جزایر اوگاساوا، ژاپن

جزایر اوگاساوا یا بونین، از عجایب خلقت هستند. با وجود این‌که این مجمع الجزایر 1000 کیلومتر از ساحل ژاپن فاصله دارند، ولی جزو بخشداری توکیو محسوب می‌شوند. با این حال، آبشارهای کم عمق، جنگل‌های نیمه گرمسیری و سواحل پر از ماسه‌ی سفید این مجمع الجزایر، تفاوت زیادی با چراغ‌های نئونی یک شهر بزرگ دارند. این جزایر بخشی از ژاپن را به شما نشان می‌دهند که کم‌تر مسافری موفق به دیدن آن می‌شود.
اوگاساوا 30 جزیره دارد ولی اکثر جمعیت آن که حدود 2400 نفر است، در جزیره‌ی Chichi-jima یا جزیره‌ی پدر زندگی می‌کنند. Chichi-jima جایی است که بین ژانویه تا آوریل امکان مشاهده‌ی نهنگ‌های گوژپشت، از مه تا نوامبر نهنگ‌های عنبر و در تمام طول سال امکان دیدن دلفین‌ها وجود دارد و همچنین شما می‌توانید با قایق پارویی یا همان کایاک، به سمت پناهگاه‌های باشکوه و سواحل پارو بزنید. در زاویه‎ی دید شما صخره‌های شیب‌دار و فرسایش یافته وجود دارد، درحالی‎که اگر به پایین و آب شفاف نگاه کنید، می‌توانید یادگاری‌های زنگ زده‌ی جنگ جهانی دوم را در میان دسته‌های رنگارنگ ماهی‌ها مشاهده کنید. در داخل جزیره، مسیر بادها را تا داخل جنگل‌های Chichi-jima دنبال کنید تا روباه‌های پرنده و پرنده‌های بومی را بین درختان ببینید.
 در فاصله‌ی یک کیلومتری ساحل، یک گنجینه‌ی واقعی، یعنی جزیره‌ی کوچک و غیر مسکونی Minami-jima قرار گرفته است. این منطقه محل اصلی پرورش لاک‌پشت‌های سبز دریایی است و هر روز فقط 100 نفر اجازه دارند از آن بازدید کنند.
چطور به جزایر اوگاساوا برویم: هر شش روز یک بار و در فصل اوج مسافرت، هر سه روز یک بار، کشتی‌ها توکیو را به مقصد Chichi-jima ترک می‌کنند، این سفر 24 ساعت طول می‌کشد.

9. مجمع الجزایر قمر

لزومی ندارد هزاران مایل در دریا پیش بروید تا احساس کنید از جهان جدا شده‌اید. مجمع الجزایر قمر که در فاصله‌ی 300 کیلومتری ساحل شرقی موزامبیک واقع شده، در گذشته یکی از مستعمرات فرانسه محسوب می‌شد. این مجمع الجزایر بیش از سایر مناطق گردشگری اقیانوس هند به آفریقا نزدیک است. با این حال، برخلاف مالدیو یا موریس، گردشگران کمی به این جزایر سفر می‌کنند.
بعد از این‌که در سال 1975 این کشور به استقلال رسید، برای چند دهه با بی‌ثباتی سیاسی دست و پنجه نرم می‌کرد. ولی در حال حاضر این مشکلات حل شده‌اند و گردشگران برای کسب آرامش روحی به این‌جا سفر می‌کنند. سه جزیره‌ی اصلی این مجمع الجزایر با نام‌های Grande Comore، Anjouan و Moheli هستند که دارای فرهنگ متمایز، تاریخ استعماری که در معماری قدیمی ساختمان‌ها به خوبی مشهود است و آرامشی نشات گرفته از اسلام هستند.