توسکستان گرگان؛ جاده‌ای از بهشت

احتمالا وقتی صحبت از جاده‌های زیبا می‌شود همه بدون استثنا یاد جاده چالوس بیافتند؛ اما باور کنید جنگل توسکستان گلستان و جاده‌ای که از میان آن می‌گذرد اصلا قابل مقایسه با هیچ جاده‌ی دیگری در ایران نیست. رنگ‌های درختان متنوع‌اند و منظره‌ها زنده و فراموش‌نشدنی هستند. توسکستان گرگان یعنی غرق شدن در پیچ‌های طولانی و مه غلیظی که شما را به دنیایی دیگر می‌برد. جاده‌ای که مقصدش مهم نیست بلکه خودش تکه‌ای از بهشت است. با اسمارتیز در مسیر پر پیچ و خم توسکستان گرگان همسفر شوید.

توسکستان جاده‌ای جنگلی است که دو طرف آن تا چشم کار می‌کند درختان بلند فرا گرفته و پیچ‌های جاده آن‌قدر زیاد و عجیب‌اند که احساس می‌کنید درون یک فضای رویایی غرق شدید. پس اگر می‌خواید از این جاده لذت ببرید باید آن را در اوج زیبایی‌اش ببینید. اما واقعا چطور می‌شود گفت یک جنگل چه زمانی زیبا‌تر است؟ بهار که شکوفه‌های سرسبز درختان دوباره ارمغانی از زندگی را به همراه می‌آورند یا تابستان که انبوه برگ‌های سبز اجازه‌ی رسیدن نور به جاده‌ را نمی‌دهد و سقفی از سایه برای مسافران ایجاد می‌کند؟ پاییز که رنگ‌های بی‌نظیر زرد و قرمز و قهوه‌ای با هم می‌آمیزند و تابلویی بهشتی ایجاد می‌کنند یا زمستان که لختی درختان و آرامش آن‌ها باورنکردنی است؟

واقعیت این است که انتخاب برای من به شخصه بسیار سخت است و ترجیح می‌دهم این مسئله را به سلیقه‌ی شخصی خودتان واگذار کنم. اگر عاشق باران، هوای مرطوب و سرد، منظره‌های بکر و متحیرکننده از درختان با برگ‌های زرد و قرمزید حتما جنگل توسکستان گرگان را در پاییز ببینید. اگر عاشق سرزندگی و طراوت بهار و فراغت و رخوت تابستان هستید هم چیزهای زیادی برای لذت بردن در این جنگل و جاده‌ی چشم‌نواز پیدا خواهید کرد. مخصوصا اگر فقط قصد عبور کردن از جاده را ندارید و دوست دارید چند ساعتی داحل جنگل بگردید یا اتراق کنید، بهار و تابستان فصل‌های مناسب‌تری هستند؛ البته باید با گرما و شرجی آن کنار بیایید. در هر صورت سعی کنید قبل از تاریک شدن از جاده‌ی توسکستان عبور کنید تا زیبایی‌های آن از چشمان شما مخفی نماند.

نام این جاده از روی روستایی که در ابتدای آن قرار گرفته برداشته شده؛ روستایی در استان گلستان و در نزدیکی شهر بزرگ و زیبای گرگان. برای رسیدن به این جاده اگر از سمت تهران حرکت می‌کنید باید از جاده‌ی فیروز‌کوه یا هراز به سمت ساری و سپس گرگان بروید. برای اینکه زودتر به مقصد برسید از کمربندی گرگان مسیر را ادامه دهید و در جاده‌ی گرگان-بجنورد قرار بگیرید. این جاده را تا 13 کیلومتر ادامه دهید و در سمت راست‌تان با توجه به تابلوهای راهنما وارد جاده‌ی کوچکی شوید که به سمت روستای توسکستان می‌رود. از ابتدای این جاده تا روستا حدود 15 کیلومتر راه است که دقیقا در این نقطه جنگل و جاده‌ی بهشتی توسکستان گرگان شروع می‌شود. این جاده تقریبا 35 کیلومتر طول دارد و نقطه‌ی انتهایی آن روستای چهارباغ است.

محدودیتی برای دسترسی با انواع ماشین‌ها و وسایل نقلیه وجود ندارد اما حتما سعی کنید ماشین‌تان سالم باشد و راننده مهارت و دقت لازم برای عبور کردن از مسیر‌های پیچ‌درپیچ را داشته باشد. در این جاده برخلاف جاده چالوس یا کندوان خبری از ترافیک نیست و این لذت شما از سفرتان را چند برابر می‌کند.

درست است که توسکستان به جاده‌ی بهشتی آن شناخته می‌شود اما این همه‌ی ماجرا نیست. فکر نمی‌کنم دوست داشته باشید فقط با ماشین از این جاده عبور کنید و بعد از یک ساعت با منظره‌های خاص آن خداحافظی کنید. پس توصیه‌ی من این است که حتما لوازم یک اتراق چند ساعته را همراه داشته باشید و به سادگی از توسکستان گرگان دل نکنید. در لابلای این درختان بلند و پشت تپه‌ها و صخره‌های چند هزار ساله‌ی آن چیزهای دیگری هم برای دیدن و لذت بردن هست. پس بند کفش‌های‌تان را سفت ببندید و به داخل جنگل‌های مرموز توسکستان گرگان بروید. اول از هر چیز باید به این نکته اشاره کنم که اگر مسیرهای این جنگل را خوب بلد نیستید حتما از راهنماهای بومی کمک بخواهید و یا زیاد از مسیر جاده‌‌ی اصلی دور نشوید. 

تقریبا در کیلومتر 9 جاده‌ی توسکستان گرگان می‌توانید با رفتن به داخل جنگل خودتان را به آبشار زیبای توسکستان برسانید. در تابستان محیط اطراف این آبشار بهترین مکان برای استراحت کردن است چون هوای آن خنک‌تر از بقیه‌ی جاها است. اما فکر نمی‌کنیم رفتن به کنار آبشار در زمستان کار عاقلانه‌ای باشد چون احتمالا از سرما نفس‌تان بند می‌آید!

جدا از استراحت‌گاه‌های بین‌راهی که هم پارکینگ و هم خوردنی‌های متنوعی دارند می‌توانید ماشین‌تان را در هر جای مناسبی که دیدید پارک کنید تا از منظره‌های بی‌نظیر سر راه‌تان استفاده کنید. مثلا چشمه‌ی باغ سرهنگ در کیلومتر 4 جاده قرار گرفته. چشمه‌ای که از دل کوه جوشیده و آب آن با لوله به کنار جاده منتقل شده. دوربین‌تان را حتما دم دست قرار دهید چون هر لحظه‌ با منظره‌ی فوق‌العاده‌ای برای عکاسی مواجه خواهید شد.

در انتهای مسیر به دشت سرعلی‌آباد می‌رسید که به ارتفاعات شاه‌کوه و چالچالیان وصل می‌شود و پوشش گیاهی‌اش به کلی به جنگل توسکستان گرگان فرق دارد. اینجا دیگر خبری از درخت‌های بلند نیست و زمین‌های کشاورزی و محیط روستایی آن در کنار خانه‌های پراکنده، فضایی رویایی می‌سازد که درست به اندازه‌ی توسکستان گرگان زیباست. حتما سری به مردم روستا بزنید و از محصولات طبیعی  و تازه‌ی آن‌ها مثل شیر، پنیر، ماست، گوشت، تخم مرغ و ... بخرید.

در آخر هم لازم است به این نکته اشاره کنیم که این جنگل‌های تاریخی بسیار باارزش و کمیاب هستند و ما وظیفه داریم از آن‌ها کاملا مراقبت کنیم. پس اگر قصد اتراق کردن در جنگل را دارید به هیچ عنوان آتش روشن نکنید و غذای خود را از قبل آماده کنید و همراه داشته باشید. این جنگل‌ها به دلیل خشک بودن چوب درختان قابلیت اشتعال زیادی دارند و باید نکات ایمنی را کاملا رعایت کرد. حتما کیسه‌ی زباله همراه داشته باشید و هیچ زباله‌ای را در طبیعت رها نکنید. جنگل‌های توسکستان گرگان جدا از زیبایی بی‌نظیری که دارند خانه‌ی گونه‌های مختلفی از حیوانات هستند که درست به اندازه‌ی ما حق زندگی بردن از زندگی را دارند.

قصد سفر به گرگان را دارید؟ شاید خواندن مطلب «روستای زیارت» یا «ناهارخوران» برای شما جذاب باشد.